Kryzys, modne słowo ostatnio. Dziś okrągła rocznica, więc na krótkie podsumowanie mnie naszło. Jestem Wodnik, lubię wodę we wszelkiej postaci … i stąd to wszystko. Człowiek się starzeje z dnia na dzień, świadomość przemijania dotyka coraz bardziej, ale zawsze pozostaje nadzieja, przecież jeszcze kilka miejsc do obejrzenia, parę rzek do przepłynięcia. Jakiś czas temu widziałem w internecie chłopaków na Białce Tatrzańskiej i wydawało mi się to czymś na granicy możliwości, jakieś 1.000 kilometrów na wodzie później ktoś pokazał mi, że też mogę … za miesiąc jadę pływać w Alpach na wodzie o trudności III – IV. Cóż może być przyjemnego, kiedy po skoku z progu wpadasz w zimną wodę, jakieś 4 – 5 stopni może, odwój rzuca tobą jak szmacianą lalką, nie widzisz nic oprócz spienionej wody, uderzasz ze dwa razy o skały, wychodzisz z tego, wpływasz w fale i czujesz uderzenie, jakby cię właśnie pociąg przejechał. Minęło kilkanaście sekund. Za ostrym łukiem następny próg. I tylko myśl: wyjdziesz z tego, czy … Trzeba tylko mocno wierzyć, że kiedy jest już naprawdę źle, ciągnąc ostatkiem sił i resztką powietrza, zobaczysz niedaleko żółtą linkę, która dla ciebie znaczy życie. Kolejny raz się udało… Nie jesteś przecież sam, poznajesz przyjaźń poprzez tą linkę, jest jak twardy uścisk dłoni. Ból nie pozwoli ci spać w nocy, poprzednia noc w samochodzie, drobne kilkaset kilometrów, jutro do pracy … ale to dopiero jutro. Póki co widzisz następny próg i to jest twoja przyszłość, nie ma innej. Cóż może być przyjemnego ? Nie wiem, ale jest. Jeszcze zobaczę IV+ w Norwegii, jeszcze przepłynę V+ w USA … może. Trzeba tylko mocno wierzyć. PS. Wybaczcie drobną prywatę. I jeszcze jedno – dziękuję mojej żonie i dzieciom za wyrozumiałość.To dzięki Wam jestem w stanie robić to, co lubię. Dziękuję tym, z którymi pływam: kolegom z klubu Amber, kolegom z Funkayak oraz KiM, którzy kolejny raz postawili przede mną wyzwanie oraz paru niezrzeszonym.
