Wakacyjne podróże szlakiem Pilicy zamknął natomiast XIII Rajd Integracyjny „U modrych wód”, który również wpisany jest już w kalendarium naszych spływów. Należy zaznaczyć, że wśród harcerzy i osób niepełnosprawnych, spływ przestaje być zwykłą turystyczną rozrywką, a staje się prawdziwą przygodą, pełną radości i zachwytu nad pięknem, jakie niesie za sobą uprawianie sportu i rekreacji. Warto również wspomnieć, że tego lata mięliśmy okazję gościć na Pilicy uczestników Międzynarodowych III Igrzysk Luterańskiej Organizacji Sportowej w RP, z udziałem ekip z Czech, Estonii, Łotwy, Rosji i Polski. W ciągu tego pięknego, acz intensywnego, letniego okresu, udało nam się wygospodarować czas na wakacyjny odpoczynek, po części nawet we wspólnym gronie. Ciekawa sprawa, że duża część ekipy przystaniowej, w środku sezonu postanowiła, w jednym czasie, wyjechać na, za przeproszeniem, wczasy. Mało tego, że w jednym terminie, to jeszcze w te same okolice, jakby mało miejsca w naszym kraju było na spędzenie urlopu. No, ale wiadomo, że kajakarzy ciągnie do wody, a im więcej wody, tym lepiej, więc wszyscy ruszyli na północ, nad Bałtyk. Przy takim układzie, chyba nie sposób na siebie nie wpaść…
Jakież to miłe uczucie, gdzieś na końcu Polski dostrzec znajomą klubową koszulkę, nałożoną, co ważniejsze, na przyjaciół znad rodzimej Pilicy. Równie fascynujące uczucia i niewymowny dreszcz emocji wzbudza widok kajaka, którego zobaczyć na nadmorskich plażach raczej się człowiek nie spodziewa, no, ale jeśli ktoś jest łaskawie skazany przez los na wiosłowanie, to dopadnie go to zawsze i wszędzie. Inni rasowi kajakarze muszą niestety wozić kajaki sami. Oczywiście, przy tak zacnie nadarzającej się okazji, należy wspólnie przetestować kajaczek na nieznanej wodzie. Tak więc, ku wielkiemu zaskoczeniu wodniaków z półwyspu, wykorzystujących jedynie jednostki pływające, poruszające się za pomocą siły wiatru, trzeba było ruszyć przez kemping, nad morze, z łodzią (masakra jakaś) bez żagla. Cóż to było za przeżycie… wielka woda, kajak, wiatr, i fale, z którymi chciałoby się bawić się bez końca. Ciężko nawet stwierdzić, kto tu, z kim się baraszkował, bo można było odnieść wrażenie, że to nie my bawimy się na falach, ale to właśnie woda i wiatr bawią się nami i naszą malutką łódeczką, delikatnie, ale stanowczo rzucając ją, to w stronę brzegu, to w boki, na falochrony, to wciągając lekko w stronę pełnego morza. Należy zaznaczyć, że przy zachowaniu odrobiny rozsądku jest to naprawdę bardzo bezpieczne i niegroźne pływanie. Woda zdaje się wiedzieć, z kim ma do czynienia, i tym, którzy ją kochają i respektują odwdzięcza się tym samym.
W ten oto sposób odkryliśmy nową dyscyplinę kajakarstwa – SURF-KAJAK, pokochaliśmy ją od razu, i do szaleństwa!!! Zaistniała więc poważna alternatywa do spływów po górskich rzekach, bowiem u nas w klubie jest przecież wielkie parcie na „coś nowego”.
Właśnie, jakby mało było nam wspólnego towarzystwa w sezonie letnim, od kilku już lat organizujemy wspólny sierpniowy „wypoczynek” pod hasłem Rodzinny Spływ Kajakowy. Tym razem doliczyliśmy się już VII edycji tego spływu, podczas której, w ciągu 3 dni pokonaliśmy odcinek od Nowego Miasta do ujścia Pilicy do Wisły, a nawet jeszcze dalej, bo Wisłą do Czerska, skąd tylko jakieś 470 km. z powrotem do morza… chachachacha. W sumie przepłynęliśmy prawie 90 km, co rozkładając w czasie tych 3 dni, jest naprawdę dość dobrym wynikiem.
Jakież to miłe uczucie, gdzieś na końcu Polski dostrzec znajomą klubową koszulkę, nałożoną, co ważniejsze, na przyjaciół znad rodzimej Pilicy. Równie fascynujące uczucia i niewymowny dreszcz emocji wzbudza widok kajaka, którego zobaczyć na nadmorskich plażach raczej się człowiek nie spodziewa, no, ale jeśli ktoś jest łaskawie skazany przez los na wiosłowanie, to dopadnie go to zawsze i wszędzie. Inni rasowi kajakarze muszą niestety wozić kajaki sami. Oczywiście, przy tak zacnie nadarzającej się okazji, należy wspólnie przetestować kajaczek na nieznanej wodzie. Tak więc, ku wielkiemu zaskoczeniu wodniaków z półwyspu, wykorzystujących jedynie jednostki pływające, poruszające się za pomocą siły wiatru, trzeba było ruszyć przez kemping, nad morze, z łodzią (masakra jakaś) bez żagla. Cóż to było za przeżycie… wielka woda, kajak, wiatr, i fale, z którymi chciałoby się bawić się bez końca. Ciężko nawet stwierdzić, kto tu, z kim się baraszkował, bo można było odnieść wrażenie, że to nie my bawimy się na falach, ale to właśnie woda i wiatr bawią się nami i naszą malutką łódeczką, delikatnie, ale stanowczo rzucając ją, to w stronę brzegu, to w boki, na falochrony, to wciągając lekko w stronę pełnego morza. Należy zaznaczyć, że przy zachowaniu odrobiny rozsądku jest to naprawdę bardzo bezpieczne i niegroźne pływanie. Woda zdaje się wiedzieć, z kim ma do czynienia, i tym, którzy ją kochają i respektują odwdzięcza się tym samym.
W ten oto sposób odkryliśmy nową dyscyplinę kajakarstwa – SURF-KAJAK, pokochaliśmy ją od razu, i do szaleństwa!!! Zaistniała więc poważna alternatywa do spływów po górskich rzekach, bowiem u nas w klubie jest przecież wielkie parcie na „coś nowego”.
Właśnie, jakby mało było nam wspólnego towarzystwa w sezonie letnim, od kilku już lat organizujemy wspólny sierpniowy „wypoczynek” pod hasłem Rodzinny Spływ Kajakowy. Tym razem doliczyliśmy się już VII edycji tego spływu, podczas której, w ciągu 3 dni pokonaliśmy odcinek od Nowego Miasta do ujścia Pilicy do Wisły, a nawet jeszcze dalej, bo Wisłą do Czerska, skąd tylko jakieś 470 km. z powrotem do morza… chachachacha. W sumie przepłynęliśmy prawie 90 km, co rozkładając w czasie tych 3 dni, jest naprawdę dość dobrym wynikiem.
Po wakacyjnych wojażach pozostaje nam tradycyjnie czekać z utęsknieniem na Ogólnopolski Spływ Kajakowy – „Pilica zachwyca”, gdzie mamy nadzieję spotkać naszych przyjaciół z różnych stron Polski i wspólnie z nimi zakończyć ten sezon pełen wrażeń.
