Aktualności

[caption id="attachment_738" align="alignright" width="140"]Brzemię sławy[/caption]Telewizja odwiedziła ostatnio nasze piękne miasto powiatowe z okazji odbywającego się z komicznymi przerwami procesu byłego na szczęście posła Ł., oskarżonego jak mniemam całkowicie niesłusznie w sprawie tzw. "seksafery". Reklama nielicha, dobrze więc się stało, że również morsy mają parcie na szkło. Aby przebić popularnością byłego, przepraszam za wyrażenie, posła Ł. ojciec-założyciel  sekcji morsów poświęcił nawet swego jedynego syna. Nie dość, że naraził go na katar z powikłaniami, to jeszcze wydał na pastwę drapieżnych mass mediów. Pytania były tendencyjne, ale chłopak sobie nieźle poradził:

{youtube}y3jX7OEO3Dc{/youtube}

Ponieważ robi się późno i geniusz, iskra bogów, niestety mnie opuścił (w domyśle: kiedyś był ) - zapraszam do obejrzenia zdjęć na następnej stronie.

[caption id="attachment_734" align="alignright" width="140"]Film robią, a ja taki nieuczesany[/caption]Tytuł wprowadza w błąd, ponieważ filmów jest kilka. Na swoje usprawiedliwienie mam jedynie tyle, że są rzeczywiście krótkie. Przedstawiają nasze zmagania z kajakami, chlorowaną wodą oraz własnymi słabościami. Należy w tym miejscu przypomnieć, że zajęcia odbywają się wieczorem w niedzielę, termin zabójczy dla młodego organizmu. Ćwiczymy co najmniej dwa rodzaje eskimoski, ale w kilku odmianach, teoretycznie są to dźwigniowa, śrubowa, C-to-C w różnych połączeniach, a także [[eskimoska ]]bez wiosła. Gdy nam się znudzi ( czytaj: opadamy z sił ) odprężamy się przy podpórkach i czeskich kontrach. Każdy oczywiście ma swój indywidualny styl i sposób wykonywania eskimoski, wygląda to lepiej lub gorzej, ale działa bez zarzutu. Jak powiedział Jan XXIII konklawe to nie wybory Miss Universum i papież nie musi być piękny. Miał chłop sporo racji, choć długo nie porządził. Źródła donoszą, że poćwiczymy tak jeszcze 3 razy, a później przenosimy się na rzekę. Samo opanowanie techniki to nie wszystko, równie istotne i chyba trudniejsze jest wyrobienie nawyku eskimoski po niezamierzonej wywrotce. Rzeczywiste warunki na rzece też są inne niż cieplarniane, na basenie to każdy eskimoskę zrobi, na co zamieszczam dowody.

[caption id="attachment_732" align="alignright" width="140"]W kupie cieplej[/caption]Dostałem dziś do przejrzenia płytę ze zdjęciami. Wiedząc, co przedstawiają  przezornie przed włączeniem komputera założyłem sweter, czapkę i wełniane skarpetki,  rozpaliłem w kominku. Widzom o słabszych nerwach i większej wrażliwości doradzam to samo, bo naprawdę zimno się robi. Gromada straceńców, ludzi w różnym wieku, płci obojga znów poprawiała sobie krążenie i ogólne samopoczucie w lodowatym nurcie zimowej Pilicy. Kilka lat temu Jasiu zaczynał sam, dziś kąpało się nie mniej niż siedem osób.Tempo mnożenia się uczestników zimowego szaleństwa iście królicze, morsokrólicze raczej. Można mieć pewność, że takie poranki weszły już na stałe do sobotniego zwyczaju, a przy okazji gromadzą coraz większe rzesze publiczności. Drodzy Państwo: przystań, niedziela, godz. 11.00. Wstęp wolny.

[caption id="attachment_726" align="alignright" width="140"]XVI Powietrzno-Desantowy w akcji[/caption]Oj, działo się, działo ... Nauczeni doświadczeniem zapakowaliśmy kajaki dopiero rano, bo to przecież nigdy nie wiadomo ile osób się odliczy. Jest pewna zasadnicza różnica pomiędzy teorią a praktyką. Plany pokrzyżował nam również spływ na Brdzie, ludziom trzeba pomagać, więc część sprzętu pojechała do Bydgoszczy i nagle zrobił się mały problem. Wiadomo jednak, że dobry kajakarz popłynie nawet na dętce od Kamaza, toteż jako rasowi dżentelmeni wyposażyliśmy Wiolę w szklaka. Pomysł przedni, trzeszczało toto na progach i zwałkach, ale szara taśma nie była w użytku. Oprócz szklaka mieliśmy ze sobą kilka równie egzotycznych przedmiotów: szpadel, siekierę, suche drewno na ognisko oraz masę jadła i napoju. Im zimniej, tym więcej energii zabieramy ze sobą. Elegancki wóz przygotowany na każdą pogodę - z tyłu zimówki, z przodu letnie - dowiózł nas w kontrolowanym poślizgu na miejsce kaźni. Z poślizgu wynika nauka - na przyszły raz założymy opony na skos, może siły się zrównoważą, a może i nie... Jest ryzyko, jest zabawa. Były dwie opcje trasy: Rozprza - Kłudzice i dłuższa Rozprza - Włodzimierzów. Jakoś tak się ułożyło, że wybraliśmy dłuższą.

Miejsce: Rozprza - Włodzimierzów
Rzeka: Luciąża Obecni: AA, DC, ŁR, RP, WB
Czas: 21 luty 2009

[caption id="attachment_718" align="alignright" width="140"]Uczestnik spływu składa pokłon ziemi nowomiejskiej[/caption]Zapowiedziany spływ na Welu powalił nas na kolana, choć początki nie były zachęcające. Główny poganiacz sam załapał niezłe opóźnienie, kajaki przekładane dwa razy, miało nas pojechać pięciu, pojechało czterech i wcale nie dlatego, że jeden zrezygnował - ot, taka matematyczna zagadka. Atrakcji było wiele, poczynając od zakwaterowania - z wrodzonej oszczędności czterech w trzyosobowym pokoju,  poprzez sławetny skandynawski mebel, którego widok znakomicie rekompensował zawartość, aż do testów gaśnicy wykonanych nocną porą przez jakichś łosi na sali balowej... no tak. Odświeżyliśmy stare znajomości, nawiązaliśmy klika nowych. W ogólności imprezę należy uznać za udaną, więc pewnie w przyszłym roku już się tam nie wybierzemy.

Miejsce: Nowe Miasto Lubawskie
Rzeki: Wel, Drwęca Obecni: ML, AA, DC, RP
Czas: ostatni weekend stycznia 2009

[caption id="attachment_720" align="alignright" width="140"]Dno ... totalne dno[/caption]Zanim przyjdzie wiosna, a z nią poważniejsze wyzwania, w czasie kiedy większość normalnych ludzi baluje, my ćwiczymy sobie co tydzień na basenie. Rzecz wydawała się na początku niemożliwa do załatwienia, lecz nie doceniliśmy talentów organizacyjnych i osobistego wdzięku naszego prezesa... w końcu się udało, więc pod okiem Wioli oraz Łukasza doskonalimy umiejętność eskimoski z wiosłem i bez wiosła, co może przydać się w praktyce. Czasem wychodzi, czasem wychodzi lepiej, czasem lepiej nie mówić ... i właśnie po to ten basen. Inna sprawa, że zawsze jest okazja spędzić kilka chwil w odmienny sposób, nie tylko te jazy i zwałki, każdy potrzebuje wytchnienia. Jedynym minusem jest konieczność odkażania kajaków przed każdą wizytą na basenie, cóż, dura lex- sed lex.

W następny weekend wybieramy się w 5 osób, mimo iż dla niektórych będzie to trzeci raz na Welu ... daleko, drogo i ekstremalnie, ale na zdrowiu nie można oszczędzać. Informacje o spływie podaję za stroną www.nowemiasto.com.pl

 IX Ogólnopolski Zimowy Spływ Kajakowy Drwęca – Wel – 29.01.- 01.02.2009r.

Z końcem stycznia i początkiem lutego Towarzystwo Miłośników Ziemi Nowomiejskiej organizuje swoją sztandarową imprezę "Zimowy Spływ Kajakowy". Jego dziewiąta edycja odbędzie się w terminie 29 stycznia - 1 lutego 2009r. Swój udział na kolacji w dniu 31.01.2009r. zapowiedział parlamentarny zespół ds. turystyki wodnej i szlaków wodnych - poseł Stanisław Gorczyca, poseł Piotr Głowski oraz profesor Marek Ziółkowski. Osoby zainteresowane wzięciem udziału w rozmowach związanych z problematyką turystyki wodnej, zapraszamy do zgłaszania udziału u organizatora.

[caption id="attachment_714" align="alignright" width="140"]Nikt nie mówił, że będzie lekko[/caption]Jako się rzekło uczciliśmy godnie urodziny, w sposób przyjemny i pożyteczny - małym spływikiem na Czarnej Malenieckiej. Korzyść była tym większa, że mieliśmy okazję przywitać dwóch nowych kolegów: Adama i Grzegorza, ludzi nieźle obeznanych z kajakami, choć niekoniecznie w zwałkowym wydaniu. Było miło, sympatycznie, z odrobiną adrenaliny i mrozu... były wszelkie możliwe atrakcje, wzajemna współpraca, fajny jaz z odwojem, kabiny i męski striptease, tańce syberyjskie i praktyczna ocena własności termoizolacyjnych mokrego neoprenu ... ale po kolei...

Miejsce: Kołoniec - Skórkowice
Rzeka: Czarna Maleniecka Obecni: AA, AP, DC,GP, RP
Czas: styczeń 2009

Świąteczne uciechy i sylwestrowe szaleństwa wreszcie odeszły w przeszłość, powrót do rzeczywistości czyli pierwszy noworoczny spływ. Trasa znana i lubiana - Pilica od Tomaszowa do Inowłodza, jedyne 21 km, tak kontrolnie tylko, aby nie zapomnieć jak się wiosło trzyma. Niektórzy przestraszyli się zapowiadanych mrozów, więc wystąpiliśmy w okrojonym składzie, a wcale zimno nie było - nie od dziś wiadomo, że telewizja kłamie. Mimo wielu przeciwności losu już przed południem udało się nam zwodować z gościnnego nabrzeża OW Przystań. Piękna zimowa aura, spokój ... dopływamy do pierwszej i jedynej przeszkody na trasie spływu, bystrza pod mostem kolejowym w Tomaszowie. Poziom wody bardzo wysoki, jest niebezpiecznie, więc wykorzystując cofkę po lewo spływamy na dwa etapy; próba pokonania z marszu ostatniej stojącej fali nie jest najlepszym pomysłem, ale cóż ... po wylaniu wody można płynąć dalej.

Miejsce: Tomaszów Maz. - Spała
Rzeka: Pilica Obecni: AA, DC, ŁR, WB
Czas: 5 stycznia 2009